மாயக்காரியோ

இல்லை	இடை;அவள்	நடையில்	தெரியுது!
ஈக்காற்	றுக்கிவள்	இடையும்	நெளியுது!
பல்லினை	முத்தும்	பார்த்து	ஏங்குது!
பவளம்	செவ்விதழ்	நிறத்தில்	மயங்குது!
மார்பைப்	பார்த்து	மாங்கனி	மலைக்குது!
மணிமொழி	கேட்டிடத்	தேன்தவ	மிருக்குது!
கொள்ளை	அழகின்	குவியலோ	இவளுடல்!
கூறுவ	தெப்படி?	கூப்பிடு	கவிஞரை!
கண்ண	தாசன்	மருத	காசி
கவிஞர்	வாலி	பட்டுக்	கோட்டை
வைர	முத்து	உடுமலைக்	கவிஞர்
இவர்கள்	பார்வையில்	எப்படி	தப்பினாள்
செப்படி	வித்தை	மாயக்	காரியோ
ஈரே	ழுலகிலும்	இவள்	பேரழகியோ
தந்திர	மந்திர	புன்னகை	மோகினி
நால்வரில்	எவள்;இவள்	உருவில்	வந்தவள்
பஞ்சின்	மென்மைப்	பசுந்தளிர்	பாதம்
அன்ன	நடைபயின்	றசைந்து	குலுங்க
வஞ்சி	வந்தவள்;	வஞ்ச	மனத்தவள்!
நஞ்சு	போன்றவள்;	என்று	கம்பரும்
சூர்ப்பன	கைதனைச்	சுட்டிக்	காட்டினார்!
அந்த	அழகியோ	இங்கு	வந்தவள்!
பார்க்கும்	இடமெலாம்	பாவையின்	தோற்றம்!
பரவசம்;	நவரசம்;	பாய்ந்து	தாக்குதே!
மலர்ந்த	இவள்முகம்	மதியோ!	ரதியோ!
மாராப்	புக்குள்	குமுதமோ!	அமுதமோ!
வளர்ந்த	குழல்கரு	நாகமோ!	மேகமோ!
வாயிதழ்	உமிழ்நீர்	சுரபியோ!	அமுதமோ!
கண்க	ளென்ன	கணையோ!	வினையோ!
காலன்	தூதோ!	ஆலமோ!	சூலமோ!
பெண்கள்	இவள்முன்	எதிரியோ!	உதிரியோ!
பேரழ	கில்இவள்	மயிலோ!	புயலோ!
கள்ளப்	பார்வை	காந்தமோ!	சுடரோ!
உள்ளம்	உருகுதே!	உணர்வு	துடிக்குதே!
புன்சிரிப்	பெழிலோ	பொசுக்குதே!	எரிக்குதே!
போதை	ஏற்றியே	மயக்கிச்	சாய்க்குதே!
மாலைத்	தென்றல்	மனதை	ஆட்டுதே!
மதுவோ!	மாதோ!	சிந்தை	மயங்குதே!
முல்லை	மலர்க்கணை	தொடுத்து	மன்மதன்!
வில்லை	வளைத்தே	வீசுறான்	ஆயிரம்!