கண்டதும் காதல்

பூவாடை	எனைமயக்கத்	திரும்பிப்	பார்த்தேன்
பொன்னோடை	எழில்மேனி	பொலிவு	கூட்டும்
பாவடை	தாவணியின்	பருவ	மங்கை
பார்வையிலே	சுருக்கிட்டு	எனையி	ழுத்தாள்!
மாவாட்டும்	கற்குழவி	யாகி	எந்தன்
மனஞ்சுழல	உணர்வுந்த	ஆர்வத்	தாலே
நாவாட	நான்துணிந்தேன்;	அவளோ	மெல்ல
நடைபெயர்ந்தாள்;	நான்தொடர்ந்தேன்;	கடலோ	பக்கம்
பார்வையிலே	எனையிழந்தேன்;	கன்ன	லாளின்
பசப்பினிலே	நினைவிழந்தேன்;	கொவ்வைச்	செந்தேன்
கோர்வையிதழ்ச்	சிவப்பினிலே	செயலி	ழந்தேன்
குலைக்கனியாம்	கன்னத்தை	மார்பைக்	கண்டு
ஊர்வெளியைச்	சூழ்நிலையை	மறந்தே	போனேன்!
உளறுமொழி	கிறுக்கனைப்போல்	புலம்ப	லானேன்!
கூர்விழியாள்	கடற்கரையை	அடைந்த	போது
குமுறுமுணர்	வோடங்கு	நானும்	சேர்ந்தேன்!
நான்பார்த்தேன்;	மான்பார்த்துத்	திரும்பிக்	கொண்டாள்!
நான்பார்க்காப்	பாவனையில்	திரும்பும்	போது
மான்பார்த்தாள்;	நேர்க்கோட்டில்	விழிகள்	சேர
மணிபார்த்தேன்	இரவெட்டு;	நிலவோ	நல்ல
தேன்வார்த்து	ஒளிகொட்டும்;	அலைகள்	தாவும்
திசைஎங்கும்	இன்பமோ	இன்பம்	என்றே
தானார்த்துக்	காதலர்கள்	இளமை	வேகம்
தணித்திருந்தார்;	நாங்களங்கே	தனித்தி	ருந்தோம்