காமரசக் கடல்

பூவாடை	எனைமயக்கத்	திரும்பிப்	பார்த்தேன்
பொன்னோடை	எழில்மேனி	பொலிவு	கூட்டும்
பாவாடை	தாவணியில்	பருவ	மங்கை
பார்வையிலே	சுருக்கிட்டு	எனையி	ழுத்தாள்!
மாவாட்டும்	கற்குழவி	யாகி	யெந்தன்
மனஞ்சுழல	உணர்வுந்த	ஆர்வத்	தாலே
நாவாட	உளந்துணிந்தேன்;	அவளோ	மெல்ல
நடைபெயர்ந்தாள்;	நான்தொடர்ந்தேன்;	கடலோ	பக்கம்
பார்வையிலே	எனையிழந்தேன்;	கன்ன	லாளின்
பசப்பினிலே	நினைவிழந்தேன்;	கொவ்வைச்	செந்தேன்
கோர்வையிதழ்ச்	சிவப்பினிலே	செயலி	ழந்தேன்
குலைக்கனியாம்	கன்னத்தை	மார்பைக்	கண்டு
ஊர்	வெளியைச்	சூழ்நிலையை	மறந்தே
உளறுமொழிக்	கிறுக்கனைப்போல்	புலம்ப	லானேன்
கூர்விழியாள்	கடற்கரையே	அடைந்த	போது
குமுறுமுணர்	வோடங்க	நானும்	சேர்ந்தேன்.
நான்பார்த்தேன்;	மான்பார்த்துத்	திரும்பிக்	கொண்டாள்
நான்பார்க்காப்	பாவணையில்	திரும்பும்	போது
மான்பார்த்தாள்;	நேர்க்கோட்டில்	விழிகள்	சேர
மணிபார்த்தேன்;	இரவெட்டு;	நிலவோ	நல்ல
தேன்வார்த்து	ஒளி	கொட்டும்;	அலைகள்
திசையெங்கும்	இன்பமோ	இன்பம்	என்று
தான்	ஆர்த்து	காதலர்கள்	இளமை
தணித்திருந்தார்;	நாங்களங்கே	தனித்தி	ருந்தோம்
முன்னலையைப்	பின்னலைகள	வாங்கிக்	கொஞ்சி
முத்தமிடும்	காட்சியினை	எங்கள்	கண்கள்
கன்னலினை	உண்பதுபோல்	சுவைத்துப்	பார்த்துக்
கருத்தினைந்த	போதங்கே	மேகம்	ஒன்று
தண்ணொளியின்	நிலவணைத்துத்	தழுவக்	கண்டு
தளிருடலை	நான்தழுவத்	துடித்து	நின்றேன்
மின்னொளிக்கண்	மெல்லிடையாள்	நெருங்க;	நாங்கள்
மோகமெனும்	காமரசக்	கடலில்	வீழ்ந்தோம்!