Tag: 47

அவள்:-	பார்த்து	ரசிக்கத்தான்	மேனி,	அள்ளிப்
	பருகு;	காத்திருக்கு	கேணி;
	ஏங்கித்	தவிக்குதே	வாநீ!	என்னை
	இருகை	தழுவுசுகம்	தாநீ!
அவன்:-	உறிஞ்சிக்	குடிக்கவா	தேனை!	– உந்தன்
	உதட்டி	லிருக்குது	வீணே!
	புரிஞ்சு	அள்ளித்தா	மானே!	உனக்குப்
	புதுப்புது	கதைதரு	வேனே!
அவள்:-	நடுங்கி	ஒடுங்குதே	மனது	– இது
	நாலும்	தெரியாத	வயது!
	முடங்கிக்	கிடக்கமனம்	இல்லை	– ஒரு
	முடிவு	காண்பதுதான்	எல்லை!
அவன்:-	தடுக்க	முடியாத	வேகம்!	– இது
	தணிக்க	தணியாத	தாகம்!
	எடுப்பதும்	கொடுப்பதும்	போகம்	– இது
	இறைவன்	உயிர்க்களித்த	வேதம்.